Alişan’ın kareşi Selçuk Tektaş, geçtiğimiz yıl temmuz ayında koronavirüs sebebiyle tedavi gördüğü hastanede hayatını kaybetmişti.
Alişan ve yengesi Merve Tektaş, Selçuk Tektaş’ın vefat yıldönümü için toplumsal medya hesaplarından duygusal paylaşımlarda bulundu.
“Yaşamayan kimse anlayamaz”
Eşinin akabinde iki kızı ile hayata tutunan Merve Tektaş, el ele çekilen siyah beyaz fotoğrafın altına şu notu düştü: “Sensiz geçen günler aylar çok güç oldu. Hiçbir şey eskisi üzere değil zira sen mahrum. Yaşamayan kimse anlayamaz… Konutunun ışığının sönmesinin ne demek olduğunu bilemez… Zevkle yenilen yemeklerlerin nasıl boğazında düğümlendiğini bilemez… Kimse çocuklarının canının nasıl yandığını görmek istemez. Ben yazgımın bu türlü olmasını istemezdim. Dünyaları verirdim. Çaresizce çırpınmak ve kaybetmek ne demek kimse bilemez! Fotoğrafta ya da yemek masasında bir sandalyenin eksik olmasını yaşamayan anlamayaz! Selçuğum sen benim kocam, sevgilim, arkadaşım, çocuğum, ardımda her şeyi halleden tek kişiydin ve ben kaybettim.
‘Hayatımın en büyük bahtı sensin’
Karanlıkta çocuklarına aydınlığı yaşatabilmek çok zormuş be Selçuğum. Meleklerimiz bana emanet ve ben onlar için dimdik ayakta olacağım lakin yüreğimdeki yangın hiç sönmeyecek. Ellerimi bırakmamanı çok isterdim. Bu palavra dünyada yalnız kalmayı hiç istemezdim. Her gün fakat her gün sana hakkımı helal edeceğim ve yaşattığın her şey için teşekkür edeceğim. Seni çok seviyoruz ve kesinlikle buluşucağız buna inanıyorum. Bana her vakit ‘hayatımın en büyük talihi sensin’ sıkıntının bunu hiç unutmayacağım. Haykırıyorum içimden gitme diyorum!”
“Bir yıl geçti sensiz Selçuk”
Kardeşini kaybettikten sonra yeğenlerini bir an olsun yalnız bırakmayan Alişan, yaptığı paylaşımda hasretini lisana getirdi:
“Bir yıl geçti sensiz Selçuk…Tam 1 yıl 1 aydır sesini duyamıyorum ve bir daha asla duyamayacağım… Yalnızca 1 sefer geldin düşüme ve kısacık konuştun gittin… Ben hiç bu türlü bir dünya hayal etmemiştim… Sensiz hiçbir hayalim yoktu… Bahtımızın, alın yazımızın bu türlü olacağı ve seni çok erken kaybedeceğim aklımım ucundan geçmezdi… Yapacağımız daha o kadar çok şey vardı ki, her şey yarım kaldı…”
