Fehmi Koru*
Ülkücü hareketin kıymetli isimlerinden biri, Sinan Ateş, Ankara’nın en merkezi yerlerinden Çukurambar’da, motosikletli bir infaz kümesi tarafından öldürüldü.
Öldürülen Sinan Ateş Dava Ocakları’nın eski genel lideriydi ve Hacettepe Üniversitesi’nde doçent unvanlı öğretim üyesiydi.
Ülkü Ocakları MHP’yle bağlantılı bir örgüt. Siyasi suikasta MHP’den ve iktidar ortağı AK Parti’den kınayıcı bir ses çıkmayışı eleştiriliyor.
Konuya vakıf olanlara nazaran, cinayette üstü kapalı tek bir taraf bile yok.
Yeniçağ’dan Selcan Taşçı o görüşte olanlardan…
Okuyalım:
“Sinan Ateş cinayeti kesinlikle aydınlatılmalı’ diyorlar. / Cinayeti işlemek üzere İstanbul’dan gelen tetikçiler muhakkak. / Cinayeti işleyenlere Ankara’da yol gösterdiği söylenenler belirli. / ‘Vur’ buyruğunu verenler muhakkak. / ‘Vur’ buyruğunu verene ‘Vurdur’ buyruğunu verenlere gidecek yolu açacak ‘anahtar’ niteliğindeki irtibatlar aşikâr. / Bu cinayet ‘karanlıkta’ mı şimdi! / Sinan Ateş‘e düzenlenen suikastla alakalı ‘karanlıkta’ kalmış bir şey yok, bilakis gözüne far tutulmuş tavşan körlüğü var!” [Siyahlamalar müellife ilişkin.]
Herhalde yazılıp söylendiği üzere bilinmeyen kapaklı tarafı bulunmayan çeşitten bir suikasttır bu.
Ancak tekrar de biraz dikkatli olmakta fayda var.
Türkiye, Osmanlı periyodundan bu yana, siyasi suikastlara daima sahne olmuştur. 1990’ların başından itibaren şahit olunan aksiyonlar de, eskiler üzere, toplumu derinden etkilemiştir.
Listeye alınması gerekecek diğer hareketler de var ancak en kıymetlilerini hatırlatmakta fayda görüyorum:
Prof. Muammer Aksoy‘la (31 Ocak 1990) başlayıp Çetin Emeç (7 Mart 1990), Doç. Bahriye Üçok (6 Ekim 1990), Uğur Mumcu (24 Ocak 1993), Prof. Ahmet Taner Kışlalı (21 Ekim 1999), Doç. Necip Hablemitoğlu (19 Aralık 2002), Hrant Dink (19 Ocak 2017) ile devam ederek günümüze ulaşan bir dizi siyasi suikast…
Her biri meydana geldiği periyodun istikrarlarını değiştirici tesirlere sahip siyasi cinayetler bunlar…
Ortak bir özellikleri de var: Herbirinin akabinde ‘olağan şüpheli’ birileri fail olarak gösterilmiş, hatta tutuklanmış ve yargılanıp mahkum olmuş ise de, yargılanıp mahkum edilenlerin ‘gerçek failler’ olduğu konusunda daima kuşku duyulmuştur.
Listede sondan bir evvel yer alan aksiyonun başına geleni biliyoruz:
Necip Hablemitoğlu AK Parti’nin iktidara gelmesinin çabucak akabinde konutunun önünde öldürüldü. Ortadan 20 tam yıl geçtikten sonra, suikast timinin içinde yer alan birinin itirafları sayesinde, aksiyonu bir özel timin işlediği yolunda argümanlar gündeme geldi.
Tim lideri ve cinayete azmettiren olarak aranırken yurtdışına kaçan Levent Göktaş isimli şahıs, ülkeye iadesi sonrasında çıkarıldığı mahkemede, kendisine bağlı olarak ondan aldıkları buyruk ve talimatla cinayeti işlediği tezine maruz tim üyelerini tanımadığını söyledi.
Rütbesini hatırlatarak… Cinayet öncesi keşif yapan ve cinayet günü tetiği çeken şahıslar, tim üyeleri, düşük rütbeli asker kişilermiş…
İnkarla sonuç alabilecek mi bakalım?
Oysa savcılık iddianamesinde, suikastla FETÖ diye isimlendirilen yapı ortasında albay rütbeli o kişi sayesinde irtibat kurulabilmişti.
Suçlanan tim başkanının, kendisine yakın birini ortadan kaldırmayı amaçlamış bir cinayeti o yapılanma ile eşgüdüm halinde işlettirmesi düşünülmeyecek bir ideolojik aykırılığa sahip olduğu biliniyor…
‘Olağan şüpheli’ sınıfına girmiyor o yüksek rütbeli şahıs. ‘Olağan şüpheli’ olabilmesi için, ortasında irtibat kurulan yapıyla değil cinayet kurbanı ile ideolojik zıtlığa sahip olması gerekiyor; meğer şahıs cinayet kurbanı ile birebir ideolojiyi paylaştığını söyleyerek kendisini savunuyor.
Savunma üslubu, Hablemitoğlu suikastı ile FETÖ ortasında kurulan irtibatı zayıflatıyor, hatta irtibatı ortadan kaldırdığı bile söylenebilir.
İrtibat -veya yakın vaktin eseri bir tabirle ‘iltisak’– devletin istihbarat örgütünün bir elemanı olduğu bilinen, FETÖ üyesi olmaktan yargılanıp mahkumiyet almış ve hala cezaevinde yatan bir kişi ile suçlanan albayın yolunun kesişmiş olması sayesinde kurulabiliyordu.
MİT elemanı olan FETÖ sanığı, kişiliği ve münasebetleri itibariyle MHP ve İdeal Ocakları’na da yakın bir kişi. Vaktiyle MHP’nin kurucu lideri Alparslan Türkeş’e danışmanlık yaptığı biliniyor.
Sinan Ateş suikastına reaksiyon vermesi beklenebilecek yerlerden, üzerinden geçen birkaç gün boyunca tatmin edici bir ses yükselmemesinin sebebi, Hablemitoğlu suikastında olduğu üzere, aksiyonda ismi geçenler ile birinci görünenin ötesinde farklı bir yapıyla bağlantı aranması olabilir.
Aranınca bulunabilir de.
‘İltisak’ sözcüğü bu türlü işlere yarıyor zira.
Şu sıralar içişleri bakanlığı böyle bir arayışı başlatmış olabilir.
Geçmiş siyasi suikastların her biri, meydana geldiği devirde, ülkenin o sırada içinde bulunduğu atmosferi değiştirmeye yaramıştı.
En çarpıcı örnek Uğur Mumcu suikastıdır.
O suikasta kadar birbirine aksi görüşlerin bir ortada var olabileceği tarafında bir taban ülkede oluşmaktayken ve Mumcu da şahsen o ortama katkıda bulunabileceği imajını hali ve yazılarıyla verirken, onun hayatına kast edenler, ortamı bir çırpıda gergin hale getirmeyi ve akabinde da siyaseti çatışmacı bir tabana sürüklemeyi başarmışlardı.
Deniz Baykal‘ın CHP lideri olarak partisini daha geniş kitlelere sempatik hale getirme arayışı, Mumcu suikastı ile birlikte bıçak üzere kesilmişti.
‘İyi saatte olsunlar’ vakti ve yeri uygunsuz halden çıkarıp uygun hale getirmeyi âlâ bilirler.
Siyasi suikasta kurban giden Sinan Ateş’le ilgili ne biliniyor?
Bir vakitler Ülkü Ocakları genel başkanı olduğu ve Ülkücü Topluluk üzerinde hala tesiri bulunduğu…
Hacettepe Üniversitesi’nde doçent olduğu…
Bilinen bu özelliklerinden hareketle suikast çözümlenmeye çalışılıyor.
Eski hareketler örnek alındığında, temel üzerinde durulması gereken, bilinenlerin ötesinde özellikler olmalı.
Şu etapta tek söyleyebileceğim, cinayetin tam manasıyla ‘siyasi’ bir hareket olduğu ve bu aksiyonu planlayanların onunla siyasi sonuçlar elde etmeyi amaçladıklarıdır.
Ne cins sonuçlar?
Yakında öğreniriz.
[Sinan Ateş’e Allah’tan rahmet, ailesine ve uğraş arkadaşlarına sabırlar diliyorum.]
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.